Er is weer een jaar voorbij
ik hoop dat ie nooit weerkeert
we begraven ‘m onder de grootste steen
het vuurwerk dampt nog na
en wij gaan vrolijk verder
al weet ik al lang niet meer waarheen

Zing mijzelf een weg
wat houdt me tegen
fiets onverstoorbaar door de stad
zie geen gevaar als ik door rood rijd
zolang je leeft, wie maakt je wat

De rampspoed van vandaag
is morgen weer vergeten
we leren maar zelden van weleer
de hoekbank zit te goed of zoiets moet ’t wezen
wat je nú niet voelt doet nog lang geen zeer

Het gaat vanzelf voorbij
’t loopt vast zo’n vaart niet
men zegt zoveel, men zegt maar wat
we springen van de hoogste duikplank
zit er nog water in het bad?

we springen van de hoogste duikplank
zit er nog water in het bad?

Bert Vissers
uit: ‘De wereld wacht op mij’
Uitgeverij In de Knipscheer, 2019